From priesthood to Top-B School , ..................Miles to go....

.. Through the path of peace, towards the best business school in India. Small losses can be great stepping stones for some to rise again. These are not just words written on paper; they are lessons taught by life. For many days now, a handful of words have been struggling within me, and I am putting them onto these pages. A vast open yard stretched out long, with a serpent grove, a pond, and three wells. Half of the yard is overgrown with forest. It is in a corner of this vast land that I was born. Back then, my father was in charge of the farming work on the land. Coconut trees were the main crop. To make copra from coconuts, we had a "copra shed." Additionally, we would rent out the land for cutting the laterite stones. Even today, what fragrance do these memories hold! Can we measure the distances my father walked in his life? Rain or shine, there was no difference in his daily walks between the temple and home. That routine lasted for thirty years. Father's perspective was that children should be self-sufficient from a young age. Along with that, when it became clear that his income alone wouldn't suffice, I also became a temple priest at the age of twelve in the Shiva temple at Atholikavu. It wasn't just the priestly duties; I had to handle other necessary temple activities as well. Back then, there weren't any officials managing the temple. In any case, the experience gained from those days proved very helpful later on. If you will, it was practical training in management. After finishing the priestly duties, by 8:30 or 9:00 AM, I would rush to school. By the time I reached the eighth grade, I had to make time for tuition as well in the morning. That went on for a year and a half. Then I moved to the Kuniyil Theru Ganapathi temple of the Chaliyar community. To attend tuition at Purushothaman Master's center at Varodi Illam, this was a convenient change. By the time I reached Plus Two, I joined an entrance coaching class that lasted three months. I only had enough money to pay for that. Sometimes, I would assist my father in temples in places like Kunnathara, Kulathur, Kummulli, and Kotakkal to raise money for fees. I continued finding ways to gather the money. I would perform pooja at temples like Kuruvaallur, Maatakulangara, and Kulathoor while also managing my Plus Two studies and entrance coaching. By the time I returned home at night, I was exhausted. Often, equations would loudly resonate in my dreams. The hard work paid off, and I gained admission to an engineering course. I had hoped for a medical seat, but unfortunately, that didn't happen. Even then, the expenses of the course were daunting. The money I had earned from temple work, combined with my father's savings, was enough to pay the first-year fees, with the remainder covered by an education loan. Later, I got a better option and transferred to an engineering college under CUSAT in Kadathanad. When finances became an issue again, I took up priest duties at a nearby Ayyappa temple in 2004. That was during my third semester. I would study early in the morning before my temple duties, understanding the value of time. Balancing my faith with the rigorous demands of science and technology was a lesson in multitasking, something that shaped the modern Malayali's outlook. As my course load increased, managing the temple duties also became challenging. But the Vishnu temple priest next door stepped in to help open and close the temple when I had late classes. The commute from temple to college was a struggle. If I missed the 9:00 AM bus, I had to walk to Attakund Kadav bridge and catch a ride from there, and then climb up the hills to Kurunthodi for classes, seminars, and projects. Through all these challenges, I learned resilience. After completing my engineering course in 2007, the next hurdle was repaying my education loan. A job was essential, but my father’s words echoed in my mind: “If you borrow, you alone must repay.” I moved to Bangalore, worked at Ayyappa temples during Mandala season, and attended interviews during the economic downturn. Eventually, I secured a tech role at an IT company. In 2014, after balancing work and education, I completed an M.Tech from Manipal University while continuing to work in a leadership role in my company. Reflecting on the journey, the greatest achievement is standing on my own two feet from a young age. The journey continues, with new goals in sight, but my father's wisdom remains my guiding light: “Dream big, work hard, and success will follow.” By the 2009 June month Even if you do not get the job you have learned, you should live in peace or in the yours on passion job. Don't go for less that your full potential. As long as we have what is to come! Every job has its own value ... "My father used to say. My father's life has shown that my notion that everything is about formal education was great which is wrong! The bigger intangible assets are try those he teaches are humility, simplicity and honesty. And later learned humanity. Must have the ability to forgive anything ... Must know the ultimate truth.. The mind and body must be pure ... The senses must be controlled ... What is lacking must be given.. The virtues required of a Brahmin.... Even it’s fine If get a thousand rupees per month but stand independently. Those Words heard many times are still ringing in my ears. he Taught to hold on and come back even if the start is wrong. Teaching the first step that being a good listener is the first step in a relationship ... knocking out your back when he's lost and comforting him by saying "Hey nothing " . That’s.. Dad's magic .. !! "I know this person who is residing in my heart suddenly one day it was torn all apart It's been a Jupiter year on this July you are in a better place where there is no pain and no gain he tried to teach us right or wrong tried to teach me honesty He gave me skill how to live independent He taught me many things, but I never listened fully Until he had to go. I wanted you to witness My growth and prosperity But now that you are away Sometimes I sit on the mango tree Over which you show me to plant A father’s true advice They have good intentions To help me ease my pain You moulded me into a better human being! When it rains I know it’s you crying I have learned to love every broken thing Tears I cry in secret at night before I sleep, ..You're no longer here,! but I hope I will make you proud." Cancer is such a ruthless adversary because it behaves as if it has its own fiendishly cunning agenda! What you think is right, there is nothing to be afraid of ... My father left with something more valuable than money. That was the beginning of my desire to continue my studies and so on. Then to the role of techie in an IT company called SixDe Technologies! In the early days the job was easy. ButAs the information technology possibilities of mobile telecommunications increased, more study and work was required. I began to feel the need to learn more about new technologies in this area. The lasting priesthood that followed from the 7th standard class onwards ceased, and he spent some more time as an assistant at the Ayyappa Temple in Vijayanagar. The inspire to study as seed already there inside ! Further Joined M.Tech under Manipal University. All Saturdays and Sundays are set aside for study for 2.5 years and completed in 2014. By then, the role of team leader had shifted to the role of tech ... 4G, 5G, technology that stretches endlessly from the Internet of Things to data analysis! In one case I learned to work continuously for up to 40 hours in the cold in a data canter when the server crashed It calls back the management principles learned during student life. A great desire to know more. Once you start wanting, you can not just sit back. Some attempts have already begun. "What can I do but search for my father through my memories ..." Meanwhile, my father's eighth. Shraddham rituals performed went to Gaya . The next day is Sunday. An important day for me. Interview at IIMK. An earlier attempt was made success. However, the second attempt was successful. So the toughest time as an MBA student !. Initially, his father was a management guru. Then the mother took over the role. Study, Learn do work and invest that to Next Study! Life has been like that so far. In fact, a business management company is a bad debit. That is, bad credit. The party is irrecoverable debit. Thus more than 40 topics ranging from micro to macroeconomics. Finance, Environmental, Strategy, IT, Operations ... the list goes on and on. when you looked back What did you get? There are no big things . But self-satisfaction.independent From the seventh grade was able to stand on his feet financially and financially. Not much has to worry about. Desires and efforts are not over. The next study began with "Product Management" . Great things to do and know better. There will be many dreams that have been left out before. Dream by the sky... Keep trying. A day can be in the wings of those dreams and you can reach that success.... ======================================================================================================================== ശാന്തിവൃത്തിയിലൂടെ ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ബിസിനസ് സ്കൂളിലേക്ക് ചെറിയ നഷ്ടങ്ങൾ ചിലർക്ക് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കാനുള്ള വലിയ ചവിട്ടുപടികളാണ്. കടലാസിലെഴുതുന്ന വെറും അക്ഷരങ്ങളല്ല ഇത് ; ജീവിതം പഠിപ്പിച്ച പാഠങ്ങളാണ്. ഉള്ളിൽ ഒരുപിടി അക്ഷരങ്ങൾ പിടിവലി തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകളേറെയായി. അവ ഈ താളുകളിലേക്ക് കോറിയിടുകയാണ്. നീണ്ടു നിവർന്നു കിടക്കുന്ന ഇല്ലപ്പറമ്പ് . സർപ്പക്കാവും കുളവും മൂന്ന് കിണറുകളും . പറമ്പിന്റെ പകുതി ഭാഗം കാടു മൂടി കിടക്കുന്നു . വിശാലമായ ആ പറമ്പിന്റെ ഒരു കോണിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഇല്ലത്താണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്. അച്ഛൻ ആയിരുന്നു അക്കാലത്തു പറമ്പിലെ കൃഷി കാര്യങ്ങൾ നോക്കിയിരുന്നത്. തെങ്ങായിരുന്നു പ്രധാന കൃഷി. തേങ്ങ വെട്ടിയുണക്കി കൊപ്രയാക്കാൻ "കൊപ്രചേവ്" ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂടാതെ പറമ്പിലെ ചെങ്കല്ല് വെട്ടാൻ കൊടുക്കും. ഇപ്പോഴും എന്ത് വാസനയാണെന്നോ ഈ ഓർമ്മകൾക്ക്! അച്ഛൻ ജീവിതത്തിൽ നടന്ന് തീർത്ത ദൂരങ്ങൾ അളക്കാൻ കഴിയുമോ ! വെയിലെന്നോ മഴയെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ അമ്പലത്തിലേക്കും ഇല്ലത്തേക്കുമുള്ള കാൽനട യാത്ര . മുപ്പതു കൊല്ലത്തെ പഴക്കമുണ്ട് ആ ദിനചര്യക്ക് . മക്കൾ ചെറുപ്പം മുതൽ സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ പ്രാപ്തരാവണമെന്നായിരുന്നു അച്ഛന്റെ കാഴ്ചപ്പാട്. അതോടൊപ്പം അച്ഛന്റെ വരുമാനം കൊണ്ടുമാത്രം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന അവസ്ഥയും വന്നപ്പോൾ പന്ത്രണ്ടാം വയസിൽ ഞാനും ശാന്തിക്കാരനായി; അത്തോളിക്കാവിലെ ശിവക്ഷേത്രത്തിൽ. ശാന്തിപ്പണി മാത്രമല്ല, അത്യാവശ്യം മറ്റ് ക്ഷേത്രകാര്യങ്ങളും ഞാൻ തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ക്ഷേത്രം ഭാരവാഹികൾ എന്ന് പറയാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല അക്കാലത്ത് . എന്തായാലും പിൽക്കാലത്തേക്ക് ആ അനുഭവ പരിചയം ഒരുപാട് സഹായകമായി. മാനേജ്മെന്റ് വിഷയത്തിന്റെ പ്രായോഗിക പരിശീലനം എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. ശാന്തി കഴിഞ്ഞ് 8.30 -9 മണി ആകുമ്പോൾ നേരെ സ്കൂളിലേക്ക് ഒരോട്ടമാണ്. എട്ടാം ക്ലാസിലെത്തുമ്പോൾ രാവിലെ ട്യൂഷനും കൂടി സമയം കണ്ടെത്തേണ്ടിവന്നു. ഒന്നര വർഷം അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ ചാലിയ സമുദായക്കാരുടെ കുനിയിൽ തെരു ഗണപതി ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് മാറി. വരോടി ഇല്ലത്തെ പുരുഷോത്തമൻ മാഷ്ടെ ട്യൂഷൻ സെന്ററിലെത്താൻ അതായിരുന്നു എളുപ്പം. പ്ലസ് ടു എത്തിയപ്പോൾ മൂന്നു മാസം ദൈർഘ്യമുള്ള എൻട്രൻസ് കോച്ചിംഗ് ക്ലാസിന് ചേർന്നു. അതിനുള്ള ഫീസേ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നതാണ് സത്യം. ചിലപ്പോൾ അപ്ഫൻറേം അച്ഛന്റെയും കൂടെ ,കുന്നത്തറ,കുളത്തൂർ ,കൂമുള്ളി ഭാഗങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കോട്ടക്കൽ (പുത്തഞ്ചേരി),കരിമ്പാത്തു , പുതുക്കൊട്ടുശാല,മാട്ടകുളങ്ങര മുതലായ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ സഹായത്തിനും പോകും. അങ്ങനെ ഫീസിനുള്ള വക ഒപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ തുടർന്നു . കുറുവാളൂർ, മാട്ടകുളങ്ങര - കുളത്തൂർ, കൂമുള്ളി ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ പൂജയും പ്ലസ് ടു പഠനവും എൻട്രൻസ് കോച്ചിംഗും എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് രാത്രിയാകും ഇല്ലത്തെത്തുമ്പോൾ. പിന്നൊരു ഉറക്കമാണ്. പലപ്പോഴും ഇക്വേഷനുകൾ ഭയങ്കര ശബ്ദത്തിൽ സ്വപ്നങ്ങളിൽ തായമ്പക കൊട്ടിക്കളിച്ചു . കഷ്ടപ്പാടിന് ഫലമുണ്ടായി. എഞ്ചിനീയറിംഗിന് പ്രവേശനം കിട്ടി. ഉറപ്പായും കിട്ടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്ന മെഡിക്കൽ പ്രവേശനം നിർഭാഗ്യം കൊണ്ടു മാത്രമാണ് ലഭിക്കാതിരുന്നത്. അപ്പോഴും കോഴ്സിന്റെ ചിലവുകൾ പല്ലിളിച്ച് കാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശാന്തിപ്പണിയിലൂടെ അതുവരെ സ്വരൂപിച്ചതും, അച്ഛന്റെ സമ്പാദ്യവും ഒക്കെ ചേർത്ത് ആദ്യ വർഷത്തെ ഫീസടച്ചു. തികയാതെ വന്നത് വിദ്യാഭ്യാസ ലോണെടുത്ത് അടച്ചു . പിന്നീട് ഹയർ ഓപ്ഷൻ കിട്ടിയതിനാൽ കടത്തനാട്ടെ ( കുസാറ്റിന് കീഴിൽ ) എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിലേക്ക് മാറി. സാമ്പത്തികം പിന്നെയും പ്രശ്നമായപ്പോൾ 2004ൽ അടുത്തുള്ള അയ്യപ്പ ക്ഷേത്രത്തിൽ പൂജക്ക് നിന്നു . അന്ന് 3rd സെമസ്റ്റർ ആയിരുന്നു. രാവിലെ 4 .45 മുതൽ കുറച്ചു നേരം പഠനം. സമയത്തിന്റെ വില മനസിലായ ദിവസങ്ങൾ . ഒരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കാൻ ഇല്ലായിരുന്നു. നിവേദ്യം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനിടയിലും പ്രസാദം കൊടുക്കുന്നതിനിടയിലും ഉള്ള ചെറിയ ഇടവേളകളിൽ പാഠഭാഗങ്ങൾ ഓർത്തെടുത്തു. Tanenbaum മുതൽ കമ്പ്യൂട്ടർ നെറ്റ്വർക്ക് , ഓപ്പറേറ്റിംഗ് സിസ്റ്റം , മുതൽ നിരവധി സങ്കീർണമായ അൽഗോരിതങ്ങളിലൂടെയും ഊളിയിട്ടു പായുന്ന മനസ് ! multi task ന്റെ പാഠഭേദങ്ങൾ! വിശ്വാസവും ശാസ്ത്രവും ! രണ്ട് വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ balance ചെയ്തു പോകുന്ന ശരാശരി മലയാളിയുടെ നേർക്കാഴ്ച . ക്ലാസുകളുടെ ദൈർഘ്യം കൂടിയതോടെ ക്ഷേത്രം തുറക്കുന്നതും അടക്കുന്നതും ഒരു പ്രശ്നമായി. അവിടെയും അടുത്തുള്ള വിഷ്ണു ക്ഷേത്രത്തിലെ ശാന്തിക്കാരന്റെ രൂപത്തിൽ ഈശ്വരൻ തുണച്ചു. വൈകുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം നട തുറന്നിടുകയും അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് കോളേജിലേക്കുള്ള പോക്കുവരവ് വലിയൊരു പ്രശ്നമാണ്. നട അടച്ചയുടനെ ബസ്റ്റോപ്പിലേക്ക് ഓടും . 9 മണിക്ക് ഉള്ള "ഫ്രണ്ട്സ് " ബസ് കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ പണിയായി. പിന്നെ അട്ടക്കുണ്ട് കടവ് പാലം ( കുറ്റ്യാടി പുഴ ) വരെ നടന്നുപോയി അവിടുന്ന് ഓട്ടോയ്ക്കോ ജീപ്പിനോ കയറണം. കുറുന്തോടിയിൽ ഇറങ്ങി മലകയറണം. പിന്നെ ക്ലാസുകൾ!സെമിനാറുകൾ ! പ്രോജക്ടുകൾ ! "അരിമണി ഒന്ന് കൊറിക്കാനില്ല തരിവള ഇട്ടു നടക്കാൻ മോഹം... " കൂട്ടുകാർ ഇടയ്ക്ക് വിനോദ യാത്രകൾക്കും മറ്റും പോകുമ്പോൾ മനസിലൊരു ചാഞ്ചാട്ടം ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. പക്ഷേ പെട്ടെന്നു തന്നെ യാഥാർത്ഥ്യബോധ്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തും. ഒരു ദിവസം പോലും അവധിയില്ലാതെ ജോലിയുമായി സമരസപ്പട്ട നാളുകൾ... ആ ക്ഷീണമൊക്കെ മറികടക്കാൻ സഹായിച്ചത് സുഹൃത്തുക്കളുടെയും അമ്പലത്തിൽ വരുന്ന നാട്ടുകാരുടെയും പിന്തുണയാണ്. "കൃഷ്ണപ്രസാദ് വന്നതിൽപ്പിന്നെ ഇത് ഡിജിറ്റൽ അമ്പലം" ആയെന്ന് പലരും കളിയാക്കും. ദീപാരാധന കഴിഞ്ഞുള്ള ഗ്യാപ്പിലൊക്കെ പ്രോഗ്രാമിങ് പഠനവും അതിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള CD writing ഉം ഒക്കെയായിരിക്കും. പരീക്ഷ അടുക്കുമ്പോൾ അമ്പലത്തിനോട് ചേർന്നുള്ള മുറി സ്റ്റഡിറൂമായി മാറും. ഗ്രൂപ്പ് സ്റ്റഡിക്കായി കൂട്ടുകാർ എത്തിച്ചേരും. മിക്കവാറും മണ്ഡലക്കാലത്തായിരിക്കും സെമസ്റ്റർ പരീക്ഷകൾ വരുന്നത്. കഠിനമായ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ മാസമായിരുന്നു അത്. ആ സമയത്ത് അത്താഴ പൂജക്ക് പതിവ് നിവേദ്യം കൂടാതെ ഒറ്റനിവേദ്യവും ഉണ്ടാക്കണം. ഇടയ്ക്ക് അഞ്ച് മിനിട്ട് സമയം കിട്ടുമ്പോഴുളള പതിവ് പഠിത്തവും നടക്കില്ല. "നട.. നട ... നടായോ നടപ്പെ!" വിളിച്ചോതുന്ന അയ്യപ്പ സ്വാമികളുടെ ബഹളവും കീർത്തനങ്ങളും !മാരാരുടെ ചെണ്ടക്കൊപ്പം വാളും പിടിച്ചു 3 റൌണ്ട് എഴുന്നള്ളത്തു പ്രദക്ഷിണം. ദിവസേന പ്രദക്ഷിണം എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോഴേക്കും സമയം 9 മണി കഴിയും. അങ്ങനെ മൂന്ന് മണ്ഡല കാലം കഴിച്ചു കൂട്ടി. കേരളത്തിലെ അവസാന ശാന്തിപൂജ ! . 2007ൽ കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞു. ഇനി എന്ത് ? വിദ്യാഭ്യാസ ലോൺ അടച്ചു തീർക്കണം. ഒരു ജോലി അത്യാവശ്യമാണ്. ഒന്ന് ആഞ്ഞുപിടിച്ചാൽ കടം തീരുമായിരുന്നു. പക്ഷേ അച്ഛന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഒറ്റയ്ക്ക് അധ്വാനിച്ചു ജീവിച്ചു കഴിവ് തെളിയിക്കണം ! കടം വാങ്ങിയെങ്കിൽ നീ തന്നെ വീട്ടണം! അച്ഛന്റെ ആ കാഴ്ചപ്പാട് തുടക്കത്തിൽ കല്ലുകടി ആയെങ്കിലും പിന്നീട് തുണയായി . നേരെ ബാംഗ്ലൂർക്കു വച്ച് പിടിച്ചു. മണ്ഡല കാലമായിരുന്നു. വിജയനഗര അയ്യപ്പ ക്ഷേത്രത്തിൽ സഹായിയായി. അത്യാവശ്യം കന്നഡ ഭാഷ കൈകാര്യം ചെയ്യാം എന്നായപ്പോൾ ഒരു NIT ചേർന്നു. ജാവ പഠിക്കുകയാണ് ലക്ഷ്യം. ജാവ സിംപിൾ ആന്റ് പവർഫുൾ എന്നൊക്കെയാണല്ലോ കേട്ടിരിക്കുന്നത്. എന്നാൽ സിമ്പിൾ എന്നത് ഡയലോഗിൽ മാത്രമാണെന്ന് ക്ലാസ് തുടങ്ങി രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ മനസിലായി. തുടർന്ന് കെമ്പഗൗഡ റയിൽവേ അയ്യപ്പ ക്ഷേത്രത്തിലെ മേൽശാന്തിയായി കുറച്ചു കാലം തുടർന്നു. ഓണകാലം ആയപ്പോൾ കുറെ ഇന്റർവ്യൂ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു തുടങ്ങി. സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം രൂക്ഷമായിരിക്കുന്ന കാലം. തൊഴിലവസരങ്ങളെയും ബാധിച്ചു തുടങ്ങി. തുടക്കക്കാർക്ക് അവസരങ്ങൾ ഒട്ടുമേ ഇല്ല. കിട്ടിയ അവസരങ്ങളാകട്ടെ തുടക്കക്കാരന്റെ ബുദ്ധിമോശത്തിൽ വേണ്ട എന്നും വച്ചു. ഏതൊരു തുടക്കക്കാരനേയും പോലെ പഠിച്ച മേഖലയിൽ തന്നെ ജോലി വേണം എന്നായിരുന്നു എന്റെയും ആഗ്രഹം. തൊഴിലിന് വേണ്ടിയുള്ള അന്വേഷണത്തിന് ഇടയിലും ശാന്തിപ്പണി തുടർന്നു. അയ്യപ്പന്റെ അമ്പലത്തിലെ വരുമാനം. അതോടൊപ്പം ഒരുപാട് ഭക്തരുടെ അനുഗ്രഹവും. ഗുരുസ്വാമി ആയില്ലെങ്കിലും 500 ഓളം പേർക്ക് ഇരുമുടി നിറച്ചു കൊടുത്തു. വിദ്യാഭ്യാസ ലോൺ തീർക്കാൻ ആ പണി തന്നെ സഹായിച്ചു ആയിടക്കാണ് അച്ഛന്റെ വേർപാട്. എപ്പോഴും കൂടെയുള്ള താങ്ങ് പോയെങ്കിലും അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ വഴികാട്ടിയായി കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു . "പഠിച്ച ജോലി കിട്ടീല്ലാച്ച, ശാന്തിയോ പറമ്പിലെ കൃഷിയോ ചെയ്തായാലും ജീവിക്കണം. ഒരാളെ പോലും ശുപാർശക്കോ , മറ്റോ വേണ്ടി ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാൻ പോകരുത് ! നമുക്ക് വരാനുള്ളത് വന്നോളും ! എല്ലാ ജോലിക്കും അതിന്റെതായ വില ഉണ്ട് ... " അച്ഛൻ മുമ്പെങ്ങോ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണ്. ഫോർമൽ എഡ്യൂക്കേഷൻ കൊണ്ട് എല്ലാം ആയി എന്നുള്ള എന്റെ ധാരണ തെറ്റാണെന്ന് അച്ഛന്റെ ജീവിതം കാട്ടി തന്നിരിക്കുന്നു ! "മാസം ആയിരം രൂപയെ കിട്ടുള്ളൂ ച്ചാ അത് മതി, പഠിച്ച പണി ചെയ്യണം, കണ്ടു പഠിക്കണം,കേട്ട് പഠിക്കണം, കൊണ്ട് പഠിക്കണം " . ഒട്ടനവധി തവണ കേട്ട വാക്കുകൾ ഇപ്പോഴും ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട്. തുടക്കം പിഴച്ചാലും പിടിച്ചു നിൽക്കാനും തിരിച്ചു വരാനും പഠിപ്പിച്ചത്. നല്ലൊരു കേൾവിക്കാരൻ ആവുന്നതാണ് ബന്ധങ്ങളുടെ ആദ്യപടിയെന്ന് പഠിപ്പിച്ചത്... ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് നഷ്ടമാവുന്ന നേരത്ത് പുറത്ത് തട്ടി "പോട്ടെ '' ന്ന് പറഞ്ഞ് ആശ്വസിക്കുന്നത്... അച്ഛന്റെ മാജിക് ..!! . എന്തും ക്ഷമിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിരിക്കണം... പരമമായ സത്യത്തെ അറിഞ്ഞിരിക്കണം.. മനസ്സും ശരീരവും ശൗചമായിരിക്കണം... ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് നിയന്ത്രണം വേണം... ഇല്ലായ്മയിലും ഉള്ളത് ദാനം ചെയ്യണം.. ഒരു ബ്രാഹ്മണന് വേണ്ട ഗുണങ്ങൾ.... " വിനയം ആണ് സമൂഹത്തിൽ ഏറ്റവും വിലയുള്ള വസ്തു ( intangible asset) എന്ന് പറഞ്ഞു തന്നതും അച്ഛനായിരുന്നു. നിനക്ക് ശരിയെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യം നേരിട്ട് പറയുക, ഒന്നിനേയും ഭയപ്പെടേണ്ട കാര്യമില്ല... പണത്തേക്കാൾ മൂല്യമുള്ളത് നൽകിയാണ് അച്ഛൻ യാത്രയായത്. അന്ന് തുടങ്ങിയതാണ് പഠിത്തം തുടരാനുള്ള മോഹം. അതിന്നും തുടർന്ന് കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. തുടർന്ന് സിക്സ്ഡീ ടെക്നോളോജിസ് എന്ന IT കമ്പനിയിൽ ടെക്കിയുടെ റോളിലേക്ക് ! ആദ്യ കാലത്ത് ജോലി എളുപ്പമായിരുന്നു. എന്നാൽ മൊബൈൽ ടെലികമ്മ്യൂണിക്കേഷന്റെ വിവരസാങ്കേതിക സാദ്ധ്യതകൾ കുതിച്ചുയർന്ന മുറക്ക് കൂടുതൽ പഠനവും അധ്വാനവും ആവശ്യമായി വന്നു. ഈ മേഖലയിലെ പുതിയ സങ്കേതങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ പഠിക്കണമെന്ന് തോന്നിത്തുടങ്ങി. കവി പാടിയ പോലെ 'പഠിക്കണം നാമോരോന്നും ,ബാല്യം തൊട്ടു നിരന്തരം, പഠിത്തം മതിയാക്കീടാം പ്രാണൻ മേനി വിടുന്ന നാൾ! ഏഴാം ക്ലാസ് മുതൽ തുടർന്ന് വന്നിരുന്ന സ്ഥിരം ശാന്തി അതോടെ നിർത്തി , സഹായിയായി കുറച്ചു കാലം കൂടി വിജയനഗറിലെ അയ്യപ്പക്ഷേത്രത്തിൽ . ജോലിയോ ? പഠനമോ ? പിടിവലികൾക്കൊടുവിൽ രണ്ടും ഒന്നിച്ചു കൊണ്ട് പോകാമെന്നുള്ള തീരുമാനത്തിൽ വിജയം നേടി. മണിപ്പാൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റിക്ക് കീഴിൽ എം ടെക്കിന് ചേർന്നു.എല്ലാ ശനിയാഴ്ചകളും ഞായറാഴ്ചകളും 2.5 വർഷത്തിൽ പഠിത്തത്തിനു വേണ്ടി മാറ്റി വച്ചു ,2014ൽ പഠനം പൂർത്തിയായി. അപ്പോളേക്കും ടീം ലീഡർ റോൾ ടെക്കിയുടെ റോളിലേക്ക് മാറിയിരുന്നു... 4G,5G, ഇന്റർനെറ്റ് ഓഫ് തിങ്ങ്സ് മുതൽ ഡാറ്റ അനാലിസിസിൽ വരെ അനന്തമായി പരന്നു കിടക്കുന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യ ! ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ സെർവർ തകരാറിൽ ആയപ്പോൾ' ഡാറ്റ സെന്ററിൽ തണുപ്പിൽ 40 മണിക്കൂർ വരെ തുടർച്ചയായി പണിയെടുത്തു പഠിച്ചിട്ടുണ്ട് . അറിഞ്ഞിരിക്ക ണം IOT,ക്ളൗഡ് , ബിഗ് ഡാറ്റ മുതൽ എന്നും അപ്ഡേറ്റഡ് ടെക്നോളജി ആയിരിക്കും ! ജോലി കിട്ടീട്ട് ലീവ് എടുക്കാമെന്ന് വിചാരിക്കുന്നവർ ഈ വഴിക്കു വരേണ്ട!! ജോലി അത്രയും കോംപ്ലക്സ് ആണ് , സമയവും . വളരെ തിരക്കേറിയ ജീവിതം . അതിനിടയിലും വിദ്യാർത്ഥി ജീവിതത്തിനിടയിൽ പഠിച്ച മാനേജ്മെന്റ് തത്വങ്ങൾ മാടി വിളിക്കുന്നു. കൂടുതലറിയാൻ വല്ലാത്തൊരു മോഹം . ആഗ്രഹം തോന്നിത്തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ വെറുതെ ഇരിക്കാനാവില്ല. ചില ശ്രമങ്ങൾ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. "എനിക്കെന്ത് ചെയ്യാനാവും എന്റെയീ ഓർമ്മകളിലൂടെ അച്ഛനെ തിരയുകയല്ലാതെ... " അതിനിടയിൽ അച്ഛന്റെ എട്ടാമത്തെ ശ്രാദ്ധം ഗയയിൽ പോയി നടത്തി വന്നു . പിറ്റേന്ന് ഞായറാഴ്ച . എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു ദിവസം . IIMK യിൽ ഇന്റർവ്യൂ . മുൻപൊരു ശ്രമം നടത്തിയിരുന്നെങ്കിലും ആദ്യ ഘട്ടം മറികടക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. എങ്കിലും രണ്ടാമത്തെ ശ്രമത്തിൽ വിജയം തേടിയെത്തി. അങ്ങനെ എം ബി എ വിദ്യാർത്ഥിയായി അതി കഠിനമായ പരീക്ഷണങ്ങൾ !. ആദ്യകാലം അച്ഛനായിരുന്നു മാനേജ്മന്റ് ഗുരു. പിന്നെ ആ റോൾ അമ്മ ഏറ്റെടുത്തു . കൃഷി ആയാലും , പറമ്പിലെ പണി ആയാലും പണിക്കാരെ വിളിച്ചു ഫോളോ അപ്പ് ചെയ്യുന്ന പ്രൊജക്റ്റ് മാനേജ്മന്റ്. റിസ്ക് ട്രാൻസ്ഫർ പോളിസിയുടെയും ക്രൈസിസ് മാനേജ്മന്റിന്റെയും ബാലപാഠങ്ങൾ മുമ്പേ അനുഭവിച്ച് പഠിച്ചത് പിൽക്കാലത്ത് എം ബി എ പഠനത്തിന് ഒട്ടേറെ സഹായകമായി. പഠിക്കുക, ജോലി ചെയ്യുക പഠിക്കുക വരുമാനം അടുത്തപഠനത്തിന് ഇൻവെസ്ററ് ചെയ്യുക ! ഇതുവരെ അങ്ങനെയായിരുന്നു ജീവിതം . ഒരു ബിസിനെസ്സ് മാനേജ്മന്റ് സ്ഥാപനം ബാഡ് ഡെബിറ്റ് ആണ് സത്യത്തിൽ . അതായത് കിട്ടാക്കടം. ഇർ റിക്കവറബിൾ ഡെബിറ്റ് ആണ് കക്ഷി. അങ്ങനെ മൈക്രോ മുതൽ മാക്രോ എക്കണോമിക്സ് വരെ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന 40 ൽ അധികം വിഷയങ്ങൾ. ഫിനാൻസ് , എൻവിറോണ്മെന്റൽ , സ്ട്രാറ്റജി,IT ,ഓപ്പറേഷൻ... അങ്ങനെ നീളുന്നു പട്ടിക . രാവിലെ 10 മണിക്ക് ഓഫീസിൽ എത്തും. മിക്കവാറും ദിവസം രാത്രി 8 വരെ പണിയുണ്ടാകും. ചില ദിവസങ്ങളിൽ ജോലി പാതിരാ വരെ നീളും. അതിനിടക്ക് ചില പ്രവൃത്തിദിനങ്ങളിൽ സന്ധ്യക്ക് തുടങ്ങി 10 മണി വരെ ക്ലാസ് നീളും. രാവിലെ ആകുമ്പോഴേക്കും അസൈൻമെന്റ് സബ്മിറ്റ് വിന്റോ വന്നിട്ടുണ്ടാകും. ആ മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അപ്ലോഡ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല , വളരെ ചുരുക്കം പ്രൊഫസർമാർ ചെറിയ കരുണ കാണിക്കും. വാരാന്ത്യ ക്ലാസും ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റില്ല. ദിവസവും 4 -5 മണിക്കൂർ ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയാൽ ഭാഗ്യം . അങ്ങനെ 2 വർഷം 5 മാസം, 8 സെമസ്റ്റർ, 40 + കോഴ്സുകൾ, 250+ മണിക്കൂർ പ്രഭാഷണങ്ങൾ, 70+ അസൈൻമെന്റുകൾ 100+ ക്വിസുകളും, , രാത്രി ക്ലാസുകളും പരീക്ഷകൾക്കായി തയ്യാറെടുക്കുന്നതിനുള്ള ഉറക്കമൊഴിക്കലും... പ്രൊജക്റ്റ് മാനേജർ ജോലിയും മാനേജ്മന്റ് പഠനവും അങ്ങനെവിജയകരമായി കഴിച്ചു കൂട്ടി. തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എന്തു നേടി ? വലിയ പട്ടികകളൊന്നും നിരത്താനില്ല. എങ്കിലും ആത്മസംതൃപ്തി തോന്നുന്നു. ഏഴാം ക്ലാസ് മുതൽ സാമ്പത്തികമായും അല്ലാതെയും സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ സാധിച്ചു. അധികം ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. ആഗ്രഹങ്ങളും ശ്രമങ്ങളും അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. അടുത്ത പഠനം തുടങ്ങി "പ്രോഡക്റ്റ് മാനേജ്മന്റ് " . വലിയ കാര്യങ്ങൾ മുന്നോട്ടു ചെയ്യാനുണ്ട് , നന്നായി അറിയാം. ഇതുപോലെ വിടരും മുൻപ് വാടിപ്പോയ ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും ഉണ്ടാകാം. ആകാശത്തോളം സ്വപ്നം കാണുക... അതുപോലെ പരിശ്രമിക്കുക. ഒരു നാൾ ആ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകിലേറി നിങ്ങൾക്കും ആ വിജയതീരത്തെത്താം.... സഹോദരൻ കൃഷ്ണദാസും ഇതേ വഴി താണ്ടി തന്നെ വളർന്നു. ഇപ്പോൾ വായുസേനയിൽ സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്നു https://online.fliphtml5.com/sqpny/cins/#p=68

oooo